Zoals beloofd neem ik jullie vandaag weer mee naar het jachthuis, om precies te zijn naar de eetkamer. Ik heb hem toch maar onder blog geplaatst zodat jullie hem gemakkelijker kunnen vinden. Ik verplaats hem dan later wel naar Sint Hubertus.
In de eetkamer vinden we allerlei toespelingen op de legende van Sint Hubertus en daarom lijkt het me goed in dit deel van de virtuele rondleiding het verhaal van Sint Hubertus te vertellen. Natuurlijk grijp ik daarbij nog even terug op het glas-in-loodraam in de hal.

Sint Hubertus

Hubertus is geboren in 655 en was een edelman die woonde en leefde in de Ardennen. Hubertus was een nogal losbandig type die zich van God nog gebod iets aantrok. Hij zaaide daar veel onrust mee in zijn omgeving en natuurlijk ook als hij zijn favoriete hobby uitoefende, de jacht. Dat laatste is mooi te zien op het linker deel van het glas-in-loodraam.
Hubertus ging zelfs zo ver dat hij in 683 op Goede Vrijdag, terwijl hij eigenlijk in de kerk had moeten zitten, ging jagen. Hij kreeg al snel een mooi hert in het vizier, en toen het hert zich in zijn richting omdraaide legde Hubertus dan ook aan met zijn pijl en boog. Maar voordat hij kon schieten verscheen er een stralend kruis tussen de stangen van het gewei van het hert. We kunnen dat mooi zien op het middelste paneel van het raam. Maar het bleef niet bij het stralende kruis, er klonk ook nog een bulderende stem die zei: “Hubertus als gij u niet bekeert zult gij ter helle varen!”. Hubertus schrok zich natuurlijk het spreekwoordelijke hoedje. Dit had tot gevolg dat hij zich gelijk bekeerde en zelfs het klooster in trok. Hubertus schopte het uiteindelijk tot bisschop van Maastricht en later werd hij ook nog bisschop van Luik. De rust keerde terug in het leven en in de omgeving van Hubertus, zoals te zien is op het rechter deel van het raam. Hubertus overleed in 727. Sint Hubertus staat nu bekend als partoon heilige van de jacht. Op 3 november wordt, vooral in Vlaanderen, zijn naamdag nog gevierd.

De naam Sint Hubertus is dus zeer toepasselijk voor een jachthuis. Toch was de naam op de eerste tekeningen van het jachthuis niet Sint Hubertus maar Huize Hoenderloo. Dit wijst er op dat het idee om de legende van Hubertus in het huis te verweven pas later ontstaan is. Dat neemt niet weg dat er vele toespelingen in en om het huis te vinden zijn die verwijzen naar de legende. Zo ook in de eetkamer.

De eetkamer werd natuurlijk gebruikt om te dineren met de belangrijke gasten die het echtpaar Kröller-Müller ontving. Het valt veel mensen op dat de tafel niet erg groot is. Dat komt omdat het echtpaar liever kleinere gezelschappen ontving, dit zodat de gesprekken minder oppervlakkig waren.
Rondom de kerstdagen wordt de tafel in de eetkamer in kerstsfeer gedekt. ik heb daar afgelopen jaar foto’s van gemaakt. In één van de artikelen onder Sint Hubertus, “Sint Hubertus in kerstsfeer”, zijn de foto’s te vinden.

Wat gelijk in het oog springt aan de stoelen die o.a. om de tafel heen staan, is het kruis verweven in de bekleding van de rugleuningen (foto hieronder). Kijken we goed naar de bovenkant van de tafelpoten zien we ook daar het kruis terug. Het zijn natuurlijk allemaal verwijzingen naar het verhaal van Sint Hubertus. (De mandarijneend op de foto is gemaakt door Krieger.)

In het vorige deel van de rondleiding had ik het over trucs die Berlage toepaste om te voorkomen dat de bewoners iets aan de inrichting van het huis zouden veranderen in de eetkamer heeft hij ook een aantal van deze trucs toegepast. Zo zit het schilderij met de damherten, geschilderd door Willem van Konijnenburg, (foto hier onder) vastgeschroefd aan de muur. Verder is er ook een slimme truc toegepast om te voorkomen dat het vloerkleed onder te eetkamertafel ooit verplaatst zou worden, welke truc? ik zou zeggen ga zelf maar eens kijken!

De volgende keer neem ik jullie mee naar de rookkamer waar ik wat meer zal vertellen over Anton Kröller.