Gelukkig hoeft Helene zich niet lang eenzaam te voelen. In 1906 ontmoet ze twee heren die om verschillende redenen erg belangrijk voor haar zullen worden. 

Sam van Deventer

Helene hockeyt samen met haar dochter als ze bij de hockeyclub Sam van Deventer ontmoet. Sam is een jongeman die in die tijd aan de Handelsschool in Den haag studeert.
Hij wil na zijn studie graag een baan bij Müller & Co. en vraagt in een brief of Anton wat voor hem kan betekenen. Anton zit echter in een kuuroord in Vichy, omdat hij in Parijs onwel is geworden.
Helene opent daarom de brief en nodigt Sam uit om bij haar te komen logeren in afwachting van haar man. Tijdens deze logeerpartij en de latere jarenlange correspondentie ontstaat er een vriendschap tussen Sam en Helene die tot aan hun dood zal duren.
Overigens raakt Sam later ook goed bevriend met Anton en wordt hij dé vertrouweling van het echtpaar.

Dr. H.P. Bremmer en het ontstaan van een kunstcollectie.

Datzelfde jaar ontmoet Helene, via haar dochter Helene, Dr. H.P. Bremmer.
De heer Bremmer verzorgt in die tijd lessen kunstbeschouwing aan de gegoede burgerij en treedt daarbij ook op als ‘kunstmakelaar’.
De lessen van Bremmer maken een diepe indruk op Helene. Er gaat een nieuwe wereld voor haar open. Onder invloed en met de hulp van Bremmer gaat Helene kunst kopen. In 1909 koopt zij haar eerste van Gogh, “de Bosrand”. Daar blijft het niet bij ze koopt dat jaar nog drie schilderijen van van Gogh waaronder; “Uitgebloeide zonnebloemen” en “de zaaier naar Millet”.

In het begin kiest Helene die schilderijen die haar persoonlijk aanspreken. Maar in 1911 wordt er bij haar kanker ontdekt en moet ze een levensgevaarlijke operatie onder gaan. Door deze omstandigheden ontstaat bij Helene het idee om haar kunstverzameling aan de gemeenschap na te laten. Op deze manier kan wat Anton verdient omgezet worden in een geestelijke goed voor het algemeen. Na de, geslaagde, operatie gaat Helene op een andere manier verzamelen. Ze heeft nu alleen nog oog voor de toekomst en verzamelt onpersoonlijk en doelbewust.

De schilderkunst begon in de ogen van Helene bij het ‘positieve realisme’ van omstreeks 1860, daarna kwam het symbolisme, impressionisme, pointillisme en kubisme. Daarbij had ze ook speciale aandacht voor kunstenaars die zich niet conformeerden aan de tijdgeest. Vincent Van Gogh was hier een goed voorbeeld van.

Vanaf 1909 tot en met 1921 koopt Helene het grootste deel van haar verzameling, met als uitschieter het jaar 1912. Het middelpunt van Helene’s verzameling vormt het werk van de al eerder genoemde van Gogh. Ze koopt uiteindelijk 91 olieverf schilderijen en 173 tekeningen van hem. Om deze werken groepeert zich haar hele collectie.
Natuurlijk waren er ook schilderijen waar ze erg aan verknocht was zo wilde zij “La Chahut” van Seurat (zie foto), het portret van zijn vrouw door Odilion Redon en
“De Berceuse” van Gogh steeds bij zich hebben.

De verzameling van Helene was in Nederland de grootste particuliere verzameling. Ze stelt haar verzameling in eerste instantie tentoon in het daarvoor ingerichte pand aan de Lange Voorhout 1. Elke maandag en vrijdag is haar collectie daar te zien van tien uur ’s morgens tot vier uur ’s middags, de toegangskaarten zijn te verkrijgen door middel van een schriftelijke aanvraag bij Helene.

Ook deze nieuwe “hobby” pakt Helene weer met de gedrevenheid, die haar zo eigen lijkt te zijn, aan. Zo liet ze bijvoorbeeld van de lessen door Bremmer stenografische aantekeningen maken die later werden uitgetikt en voorzien van illustraties. Deze boekwerkjes werden verspreid onder familie en kantoorpersoneel. Er zijn nog 36 van deze boekjes bewaard gebleven. Daarnaast legde Helene in navolging van Bremmer een eigen beeldarchief aan. De ruim tweehonderd mappen, geordend op land, kunstenaar of onderwerp zijn bewaard gebleven. Ze geven een goede indruk van de kunstwerken waar Helene belangstelling voor had en laten zien hoe grondig Helene te werk ging bij de voorbereiding op de aanschaf van haar verzameling….