Zoals u heeft kunnen lezen werk ik als vrijwilligster in het jachthuis Sint Hubertus. Het leek mij leuk om u een kijkje achter de schermen te gunnen. Gemiddeld 2 à 3 keer per maand ben ik aanwezig in het jachthuis. Meestal leid ik 2 keer rond en 1 keer ben ik dan achterwacht of assistent. Vandaag was het mijn beurt om assistent te zijn. Het is de bedoeling dat de assistent een half uur voor de eerste rondleiding aanwezig is, dit om vast enige voorbereidingen te kunnen treffen. Wij, assistenten en gidsen hebben ons eigen plekje in de winterveranda van het jachthuis. Op dat mooie plekje met een geweldig uitzicht (zie foto) houdt de assistent de administratie bij en drinken gidsen en assistenten tussen de rondleidingen door gezellig koffie en thee.
Het zal u niet verbazen dat een en ander in het jachthuis normaal gesproken volgens een vast recept gebeurt. Het is de bedoeling dat de assistent na de voorbereidingen, de deur voor de gasten open doet, kaartjes controleert, eventueel een ‘audio guide’ aan buitenlandse gasten geeft, zorgt voor koffie, de administratie bijhoudt en tot slot alles weer opruimt en afsluit. Dat is zoals eerder gezegd het normale recept, maar vandaag liep één en ander weer eens niet zoals gepland. Iets wat overigens wel vaker gebeurt in het jachthuis en dat maakt wat mij betreft het werk ook zo leuk, je weet nooit wat je te wachten staat.
Een tiental minuten voor de eerste rondleiding werd ik gebeld door één van de twee gidsen. De andere gids, met wie zij mee zou rijden, moest plotseling afhaken vanwege een ernstig zieke in de familie. De gids die wel kon, kon natuurlijk nooit meer op tijd voor de eerste rondleiding in het jachthuis zijn, en dus wist ik dat er vandaag een dubbelrol voor mij zou zijn weggelegd. Keurig liet ik als assistent om 1 uur de eerste gasten binnen, controleerde de kaartjes en heette de gasten welkom, daarna deed ik mijn assistenten pet af en zette mijn gidsen pet op en begon met de rondleiding.
Terwijl ik aan het rondleiden was kwam de vertraagde gids binnen. De planning was dat zij de rondleiding van half 2 voor haar rekening zou nemen, ik die van 2 uur en zij de laatste van half 3. Maar ook dat liep anders omdat er zich geen gasten gemeld hadden voor de rondleiding van half 2. Toen ik klaar was met mijn ronde trof ik mijn collega in de winterveranda aan. (zie foto) Maar ze had niet zoals verwacht een kopje koffie in haar hand maar de telefoon. Wat stond ons nu weer te wachten? Het viel gelukkig mee, ze had één van de medewerkers van het park aan de lijn die dienst had bij de ingang Otterlo. Hij belde om te melden dat de bus, met Engelstalige gasten die voor de rondleiding om 2 uur hadden gereserveerd, vertraging had op gelopen. Maar gelukkig waren ze inmiddels onderweg naar het jachthuis. Omdat mijn collega om half 2 niet hoefde rondleiden wilde zij de rondleiding van 2 uur graag op zich nemen.
Ik nam mijn taak als achterwacht dus weer op me en liet de uit Amerika en Australië afkomstige gasten binnen en heette ze welkom. Normaal controleer ik ook gelijk de kaartjes maar omdat de groep toch al laat was, en had gereserveerd, ging ik er van uit dat het wel goed zat. Maar in dit geval hadden we te maken met de uitzondering die de regel bevestigd, er was blijkbaar toch nog niet betaald. Keurig in een enveloppe kregen we het geld, na afloop van de rondleiding. Toen we de enveloppe openmaakten zagen we tot onze verbazing dat er ook een flinke fooi voor ons in zat. Helemaal niet nodig natuurlijk die fooi, maar wel leuk om een dergelijke blijk van waardering te krijgen.
Eerder dan gepland verlieten we vandaag het jachthuis omdat er ook voor de laatste rondleiding geen gasten waren. Maar wel heb ik, zoals altijd, weer genoten van een heerlijk abnormaal middagje jachthuis.