Als pedicure verzamelde ik allerlei spulletjes in de vorm
van een voet. Pindaschaaltjes, knoopjes, dropjes, van
alles wat. Ik had een kast vol. Op een keer vond ik
memoblaadjes met voetjes erop. Leuk voor als ik iets
voor mijn klanten moet opschrijven: een telefoonnummer
of een zalf. Ik heb het memoblokje helemaal opgebruikt.
Laatst zag ik de voetjes als logo bij de beoordeling van
een film en drong het tot me door dat die voetjes – twee
met tenen naar beneden en twee met tenen omhoog –
iets betekenen wat helemaal niets met pedicure heeft
te maken.

Uit: Libelle door: Marijke Loenen