maandag 18 augustus 2008 Er zijn geen reacties deze week Blog

Vanmorgen werd ik wakker met het getik van regen op het dak, en liefst had ik me nog even omgedraaid maar helaas… Zoals op elke door de weekse dag staat mijn man als eerste onder de douche. Meestal kijk ik ondertussen dan vanuit mijn bed even naar wat de Olympische Spelen gedurende de nacht voor onze Nederlandse ploeg heeft opgeleverd. Vanmorgen viel ik midden in de spannende zeilwedstrijd die voor Nederland zeker eremetaal op zou leveren. Welke kleur die medaille zou krijgen zou dus worden bepaald door de wedstrijd van vanmorgen.

Tegen de tijd dat de Nederlandse dames zilver hadden binnengesleept en ik had gedoucht wilde mijn man net op zijn fiets stappen. Gelukkig realiseerde ik me dat op tijd en kon ik voorkomen dat hij zich kletsnat zou laten regenen. Nu is hij niet van suiker, maar aangezien hij toch al verkouden is, en hij al gedoucht had, leek het mij een slecht idee om hem nog een keer nat te laten worden. Snel heb ik hem dus als rasechte taxichauffeuse met de auto naar zijn werk gebracht. (Voor wie dat nog niet weet; hij heeft zelf geen rijbewijs)

Eenmaal terug regende het nog steeds pijpenstelen, ik weet niet hoe het met u is maar ik wordt altijd enorm sloom en lui van dit soort somber weer. Maar natuurlijk probeerde ik daar weerstand tegen te bieden, en dus stopte ik maar weer eens een was in de wasmachine, en hoopte dat tegen de tijd dat de was klaar was de regen zou hebben plaatsgemaakt voor de zon. Vanmorgen werd ik overigens niet alleen door de regen gedwongen om thuis te blijven maar ook zou mijn mobieltje dat gerepareerd was, vanmorgen worden thuis gebracht en dus moest ik ook daarvoor thuis blijven.

Normaal gesproken drink ik even iets om een uur of half elf en om elf uur ben ik dan al weer lang en breed bezig met een volgende klus, maar vandaag ben ik lekker blijven zitten tot rond twaalf uur. Met een lekker drankje zat ik prinsheerlijk op de bank, terwijl buiten de regen onverminderd naar beneden kwam. Ik was vast en zeker langzaam ingedut als niet Marianne Vos in het velodroom te Beijing op haar fiets was gestapt. Helaas hadden de Olympische Spelen tot op dat moment minder successen opgeleverd dan die ‘men’ haar had toegedicht. De puntenkoers was haar laatste mogelijkheid om nog met een medaille naar huis te gaan. Vandaag moest dat dus gebeuren. Het moet een enorm grote druk op haar frêle schouders gelegd hebben. Maar in de eerste fase van de strijd al bleek ze die druk prima aan te kunnen en zag ze kans om een aantal punten bij elkaar te sprokkelen. Bij de puntenkoers komt, zo heb ik vandaag geleerd, veel tactiek kijken. Door op het juiste moment er vandoor te gaan kun je punten scoren en helemaal als je er in slaagt om een ronde voorsprong te nemen. Dat lukte Marianne ongeveer halverwege de race. Nadat haar grote concurrente net een aanval had geplaatst, en dus vermoeid was, zag Marianne een geweldige kans die ze niet aan zich voorbij kon laten gaan. Ze slaagde er in om met een ongelofelijke vaart iedereen te verrassen en een ronde voorsprong te nemen. Daarna moest ze de wedstrijd controleren iets wat haar gelukkig goed lukte, en zo kreeg deze dag met zeik weer een gouden randje…

Marianne gefeliciteerd en bedankt!

About the Author

Elmar

Nog geen reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Optionally add an image (JPEG only)