Het tennistoernooi der tennistoernooien gaat vandaag al weer zijn derde dag in. Het groene gras van Wimbledon is zoals elk jaar weer prachtig groen en ik geniet met volle teugen van de beelden. Ik heb ’iets’ met Wimbledon, waarschijnlijk omdat ik er gedurende de drie jaar dat ik in Engeland gewoond heb er jaarlijks soms zelfs meerdere malen te vinden was. Inmiddels is dat dertig jaar geleden maar mijn affiniteit met Wimbledon heeft er niet onder geleden.

Als ik naar Wimbldon kijk kijk ik natuurlijk naar de BBC. De BBC is geweldig in zijn commentaar maar wat wil je ook met deskundige commentatoren als John McEnroe, Boris Becker (zie foto), Tracy Austin en Martina Navratilova. Niet alleen zijn deze mensen geweldig vanwege hun deskundige commentaar ik vind het ook leuk om ze elk jaar weer te zien. Het zijn namelijk de spelers van toen, ik heb ze op Tracy Austin na allemaal zien spelen op Wimbledon en dat schept natuurlijk een speciale band, zonder te klef te willen worden natuurlijk.

Maar Wimbledon is meer dan één van de grandslam toernooien. Het is natuurlijk omgeven door traditie. Wat het eerst op valt als je naar de beelden kijkt is dat alle spelers witte kleding dragen, een traditie waar Wimbledon als enigste toernooi zich aan vast houdt.
Maar er is meer, niet zo zichtbaar misschien, maar zo behoren aardbeien met slagroom ook tot de Wimbledon traditie. Ik heb de eer gehad om een bezoek te mogen brengen aan de hospitality ruimte van de All England Club en daar ging de toenmalige Engelse tenniskampioen Roger Taylor rond met een grote schaal met aardbeien. Voor wie dat nog niet weten, de All England Club is de gastheer van Wimbledon, een zeer exclusieve tennis club waar je niet zo maar lid van kunt worden. Eén van onze buren in die tijd was lid en wij mochten die dag zijn kaarten gebruiken. Waar we natuurlijk dankbaar gebruik van hebben gemaakt want het betekende ook dat we geweldige zitplaatsen (toen had je ook nog staanplaatsen) op het Centre Court hadden, plaatsen waar je normaal gesproken jaren van te voren voor moet reserveren.
Maar terug naar de traditie, een andere traditie is dat op de eerste maandag de eerste wedstrijd op het Centre Court gespeeld wordt door de winnaar van het jaar daarvoor, dit jaar was dat dus Roger Federer (zie foto). De eerste dinsdag mag de winnares, op de zogenaamde ladiesday, het bal openen op het Centre Court, dit jaar kwam die eer toe aan Venus Williams.
Aan het eind van het toernooi worden de trofeeën altijd overhandigd door de Duke en Duchess of Kent. Na afloop van het toernooi is er jaarlijks het afsluitende bal dat wordt geopend door de nieuw gekroonde kampioenen.

Als ik het over tradities heb op Wimbledon hoort de regen er natuurlijk eigenlijk ook bij. Er gaan weinig jaren voorbij dat ‘play is suspended because of rain’ niet voor komt. Er zijn zelfs jaren geweest dat ze de finale van de heren op maandag hebben moeten spelen vanwege de regen. Ook komt het voor dat partijen vier of vijf dagen duren omdat de regen steeds roet in het eten gooit. Maar het mooie is dat niemand dat erg vindt, het hoort bij Wimbledon en iedereen ziet er de humor van in. Het is ook een prachtig gezicht om de groundsmen het veld op te zien rennen om het zeil over de banen te leggen. Op het Centre Court zal dat volgend jaar tot het verleden behoren want vanaf volgend jaar zal het een dak hebben. Jammer eigenlijk want de regen had zijn charme en dankzij de regen hebben de toeschouwers op het Centre Court in het verleden onder andere een gratis mini concert van sir Cliff Richard (zie filmpje bij fotografie)gekregen. Met andere woorden er word altijd iets leuks gedaan, geïmproviseerd als het regent op Wimbledon.

Terwijl ik dit schrijf heb ik natuurlijk de televisie aan staan op de BBC en intussen heb ik de televisie omgeschakeld naar BBC 1, want daar hoorde ik via BBC 2, waar ik naar Ivanovic (dames nr. 1) aan het kijken was, dat Djokovic (heren nr. 2)(zie foto) net de eerste set had verloren. Uit het feit dat zowel BBC 1 als 2 tegelijkertijd wedstrijden uitzenden blijkt overigens de grote belangstelling die er in Engeland nog steeds is voor dit toernooi. O jee, nu moet ik eigenlijk weer switchen Ivanovic heeft nu ook de eerste set verloren…

Wat eigenlijk ook tot de Wimbledon tradities behoord is de lange rijen wachtenden voor de poorten. Rijen staan er dagelijks te wachten om naar binnen te mogen. Mensen overnachten soms in de rij in de hoop binnen te kunnen. Jaarlijks zijn er geweldige beelden van mensen in tentjes en slaapzakken op de stoep. Mensen BBQ-en zelfs op de stoep en bouwen er een feestje.

Intussen is Djokovic verslagen door Safin en hebben beide dames een set gewonnen. Djokovic als derde geplaatst is dus verslagen en dat brengt mij op de laatste en meest voor de hand liggende traditie van Wimbledon namelijk het spelen op gras. Wimbledon zal altijd een gras toernooi blijven en dat betekend dat er van de spelers een aangepaste speelstijl wordt gevraagd. Men moet zijn taktiek en techniek aan kunnen passen aan het snelle gras. Niet alle spelers kunnen dat even goed en daarom kan de plaatsingslijst op Wimbledon afwijken van de wereld ranking. Een ander gevolg is dat hooggeplaatste spelers, zoals Djokovic vandaag, ook zomaar snel uit het toernooi kunnen vliegen.
Het gras wordt niet voor niets het ‘heilig gras’ van Wimbledon genoemd. Het gras is heilig en wordt ook als zodanig behandeld. Ik was ook een keer op Wimbledon in het najaar en heb toen (illegaal) even gestaan op het heilige gras van het Centre Court (zie foto). Het gras zag er overigens ook toen piekfijn uit.
Gras vraagt natuurlijk ook speciaal onderhoud, de ondergrond moet erg vlak gemaakt worden anders stuit de bal alle kanten op en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Op het Centre Court staat een grote wals die ervoor moet zorgen dat de baan vlak is. Deze wals staat er al jaren en zal er ook blijven staan tot in eeuwigheid want nadat hij zijn intrede gedaan heeft is het stadion dusdanig verbouwd dat er geen deur meer is waar het ding doorheen naar buiten zou kunnen.
Het gras moet in de aanloop van het toernooi regelmatig gemaaid worden en hoewel het gerucht gaat dat dit met een nagelschaartje gebeurd kan ik u verzekeren dat dat niet het geval is. Het wordt machinaal gedaan maar natuurlijk wel in kaarsrechte lijnen die evenwijdig lopen aan de lange lijnen van het tennisveld.

Ik heb ongetwijfeld niet alle tradities besproken maar wel de belangrijkste. In een volgend artikel over Wimbledon kom ik misschien nog te schrijven over de tradities die verloren zijn gegaan of zullen gaan, want zelfs op Wimbledon zijn niet alle tradities heilig.

P.S. Ana Invanovic heeft haar wedstrijd tegen de Franse Nathalie Dechy gewonnen maar het was close de derde set ging tot 10 -8.