Vandaag treed ik toe, iets wat ik nooit verwacht had, tot de grote schare voetbal analytici. Een gewaagde ondeneming want ik heb er ‘de ballen’ verstand van. Bovendien weet u inmiddels dat voetbalkijken en volgen niet mijn grootste hobby is. Maar dit gewelidige Nederlands elftal dwingt mij er toe toch een poging te wagen.
Als u mijn eerste blog gelezen heeft over Oranje dan weet u dat ik nog al sceptisch was over het Nederlands elftal. Logisch ook want in de aanloop naar het EK presteerden ze, voor zover ik het gevolgd heb, ondanks het individuele talent maar zeer matig. Met de hakken over de sloot plaatsten ze zich voor het EK en ook de oefen interlands waren niet erg overtuigend. Ruzie, en onenigheidvoerden in die tijd ook de boventoon zo heb ik begrepen. Marco van Basten lag, zo leek het, altijd wel met één van onze top voetballers in de clinch. Met Mark van Bommel liep het dusdanig uit de hand dat hij niet langer beschikbaar is voor Oranje. Jammer en ook onnodig onder volwassenen lijkt me, maar kennelijk zag men geen andere uitweg meer.
Toen Oranje ook nog in de poule belandde met Italië en Frankrijk de nummers één en twee van het WK had het er alle schijn van dat ze in Zwitserland roemloos ten onder zouden gaan.
Maar het tegendeel blijkt nu waar te zijn na twee klinkende overwinningen op Italië (3-0) en Frankrijk (4-1) zijn ze nu door naar de kwart-finales. Maar hoe heeft het zo ver kunnen komen? We hebben nog steeds te maken met hetzelfde team en dezelfde bondscoach dus wat dat betreft is er weinig veranderd. Misschien heeft het geholpen dat ze als underdog de EK in zijn gegaan en er daardoor nauwelijks sprake was van druk. Die druk was er natuurlijk wel bij Italië en Frankrijk. Misschien zijn de Italianen met te veel overmoed en arrogantie de wedstrijd in gegaan. De Fransen wisten daarna beter zou je zeggen of zouden ze gedacht hebben: “Ach eerste gewin is katten gespin”? Het kan dus heel goed aan de ‘hulpvaardige’ tegenstanders gelegen hebben.
Gisteren tegen de Fransen kan de overwinning ook aan de datum gelegen hebben, het was tenslotte vrijdag de dertiende. De Fransen zijn erg bijgelovig, en dan heb je natuurlijk geen enkele kans op een overwinning op vrijdag de dertiende, een ‘self fulfilling prophecy’ is dus ook een mogelijke oorzaak van het verlies door de Fransen gisteren.
Over bijgeloof gesproken het kan ook aan mij gelegen hebben. Ik heb ook gisteren weer de tactiek toegepast van pas kijken als ik enthousiast getoeter hoorde bij de buren en het hielp duidelijk want weer won Oranje. Bovendien zag ik al na afloop van de eerste wedstrijd tegen Italië dat de initialen van mijn jongste dochter te zien zijn in het stadion waar onze jongens spelen. De letters Y B worden gevormd door gele stoelen tussen de zwarte stoelen op de rest van de tribune, en dat kan natuurlijk alleen maar geluk brengen.
Tot slot blijft er nog één verklaring over voor de overwinningen van Oranje, namelijk Oranje zelf. Ik weet dat het hoogst onwaarschijnlijk klinkt. Want hoe kan een mager presterend en door ruzie verdeeld elftal nu zelf op eigen kracht winnen? En toch is dat volgens mij gebeurd. Kennelijk zijn allle ruzies op miraculeuse wijze bijgelegd, heeft men elkaar gevonden en is de sfeer nu zelfs zo goed dat de individuele talenten samen gesmolten zijn tot één dream team. Als ze dat vast weten te houden, en waarom zouden ze niet, kunnen ze net als in 1988 Europees Kampioen worden.
Aan mij zal het niet liggen ik kijk pas als ik de buren hoor juichen en toeteren!
piet
Alleen jammer dat Afganistan niet mee mag doen aan het EK!!!
Belal Nasimi
Afghanistan boven alles!!!! 😀