Vandaag eens even geen verbouwing maar een stukje herfst en jeugd sentiment in één. Toen ik van morgen wéér eens een spin tegen kwam, moest ik aan het gedicht over de spin Sebastiaan van Annie M.G. Schmidt denken. Het gedicht is me veel voorgedragen toen ik jong was en ik op mijn beurt heb veel heb voorgelezen aan mijn kinderen en de kinderen in mijn klas. Velen van jullie zullen het ongetwijfeld ook kennen maar omdat het zo´n mooi en toepasselijk gedicht is voor dit jaargetijde vond ik het leuk om het gedicht weer eens op te zoeken en met jullie te delen.

Sebastiaan

Dit is de spin Sebastiaan.
Het is niet goed met hem gegaan.

LUISTER!

Hij zei tot alle and´re spinnen:
Vreemd, ik weet niet wat ik heb,
maar ik krijg zo’n drang van binnen
tot het weven van een web.

Zeiden alle and’re spinnen:
O, Sebastiaan, nee, Sebastiaan,
kom, Sebastiaan, laat dat nou,
wou je aan een web beginnen
in die vreselijke kou.

Zei Sebastiaan tot de spinnen:
‘t Web hoeft niet zo groot te zijn,
‘t hoeft niet buiten, ‘t kan ook binnen
ergens achter een gordijn.

Zeiden alle and’re spinnen:
o, Sebastiaan, nee, Sebastiaan,
toe, Sebastiaan, toom je in!
Het is zó gevaarlijk binnen,
zó gevaarlijk voor een spin.

Zei Sebastiaan eigenzinnig:
Nee, de Drang is mij te groot.

Zeiden alle and’ren innig:
Sebastiaan dit wordt je dood…
O, o, o, Sebastiaan!
Het is niet goed met hem gegaan.

Door het raam klom hij naar binnen.
Eigenzinnig! En niet bang.
Zeiden alle and’re spinnen:
Kijk, daar gaat hij met zijn Drang!

PAUZE

Na een poosje werd toen éven
dit berichtje doorgegeven:
Binnen werd een moord gepleegd.
Sebastiaan is opgeveegd.