Al jaren lopen er bij ons in huis katten rond. In dit stukje wil ik onze huidige viervoetige vrienden aan u voorstellen. Op dit moment zijn dat er vier: Liesje, Loesje, Tommy en Tijgertje.

Laat ik beginnen met Tijgertje, Tijgertje is een zandkleurige ‘je weet wel’ kater. Tijgertje is een dood goede lobbes die niets en niemand kwaad doet. De goedheid zelve dus. Toen we in het verleden eens een nestje jonge katjes hadden ontfermde hij zich over hen. Dat ging zo ver dat als hij ergens lag te slapen en de kleintjes bij hem kwamen liggen hij vertrok als er geen plaats meer voor hem was. Het is ook een echte schoot kat, je hoeft maar op de bank te gaan zitten en binnen de kortste keren zit meneer op je schoot. Natuurlijk wil hij dan ook veel aandacht, en stop je te vroeg naar zijn zin met aaien gaat hij staan en duwt zijn kop in je gezicht.

Zijn vriend Tommy, een zwart-witte mede broeder maakt het nog bonter. Met een grote vaart komt hij aan rennen, sjeest tegen je borst omhoog en gaat pontificaal voor je hoofd staan en het maakt hem daarbij niets uit of je net naar je favoriete televisie programma zat te kijken. Gelukkig gaat hij, als je hem maar op zijn wenken bediend, daarna rustig als een bontje tegen je aan liggen. Verder is het een echte buiten kat, maar jagen… daar heeft hij geen kaas van gegeten, al denkt ie van wel.

Nee, dan de dames die zijn veel bescheidener van aard. Liesje, het oudere tweeling zusje van Loesje, moest tot voor kort niet zo veel weten van aandacht. Ze ging en gaat haar eigen gangetje. Maar sinds kort eist ze op haar bescheiden manier ook haar aandacht op. Naast ons huis staat een laag muurtje en mijn auto parkeer ik meestal evenwijdig aan dat muurtje. Als ik aan kom rijden springt Liesje gelijk op dat muurtje en loopt, parmantig met haar staart omhoog, richting de deur van de auto. Zodra ik uitstap begint ze me meestal gelijk kopjes te geven, met de bedoeling dat ik haar eens flink aai. Doe ik dat per ongeluk een keertje niet dan begint ze ietwat klagend te miauwen. Het bijzondere aan Liesje is ook haar grote voorkeur voor dozen. Er hoeft maar een doos te staan of ze springt er op of nog liever er in. Op dit moment slaapt ze zelfs in een door haar gekaapte printerpapierdeksel.

Haar zusje, Loesje, is erg schuw, van het minste geringste schrikt ze en rent en/of duikt gelijk weg.  Behalve… en nu lijkt het een wat vreemd verhaal te gaan worden…behalve als je ‘s nachts naar het toilet gaat en met je slaperige hoofd vergeet de badkamerdeur achter je dicht te doen. Dan staat ze ineens om je benen heen te draaien en probeert ze je ook vocaal tot aaien te manen. Ze neemt dan ook geen genoegen met een slaperig “nee” en dramt net zo lang door tot ze haar zin heeft. Het maken van een goede foto van haar was bijna onmogelijk, maar deze is toch nog aardig gelukt.

Kortom het is een viertal met alle vier hun eigen karakter. Maar één eigenschap hebben ze gemeen ze weten bijna altijd hun zin te krijgen. In de toekomst zal ik u ongetwijfeld nog vele verhalen over onze eigenzinnige,lieve huisgenoten vertellen.