Vandaag een korte log want ik was druk met het spelen van Mien Dobbelsteen. Niet op het toneel of voor televisie maar in het nieuwe flat van mijn lieve vriendin met wie ik eens de box deelde. Ze gaat aanstaande zaterdag verhuizen en hoewel er weinig geklust hoeft te worden moest er wel grondig worden schoongemaakt.

Dus reed ik vanmorgen even voor negenen richting Amersfoort om haar, en vast een karrevracht aan spullen, op te halen. Bepakt en bezakt reden we naar Zeist om daar de witte tornado te laten razen. Dat was hoog nodig zo bleek want binnen de korste keren waren onze heerlijke frisse sopjes als sneeuw voor de zon verdwenen en bleef er vies zwart water over. Al carnavalskrakers zingend, we kennen elkaar tenslotte vanuit het Lampegat, poetsten we vrolijk kamer na kamer. Of ik het deuntje van “Weet je wel wat ik zou willen zijn? Een bloemetjes gordijn, een bloemetjes gordijn….” ooit nog uit mijn hoofd zal krijgen….?. Maar wat ik wel weet is dat we eer van ons werk hadden, want al snel werd alles weer spik en span.
Het Mien Dobbelsteen spelen pleegt een grote aanslag op je energie voorraad, zoals jullie je vast wel kunnen voorstellen, dus gingen we rond twaalven voor een uitgebreide lunch richting La Place. Gelukkig was het daar niet al te druk zodat we binnen de korste keren heerlijk zaten te smikkelen en te smullen. Weer lekker bijgetankt hadden we weer energie genoeg voor een laatste poets spurt.
Intussen zijn alle slaapkamers, de kasten en de keuken oogverblindend schoon dus zaterdag kan alles gelijk op zijn plaats gezet en gelegd worden. Hopelijk gaat de verhuizing zaterdag voorspoedig. Ik verheug me er op om binnenkort terug te komen in een gezellig ingerichte flat.

Ik ga nu even uitrusten en natuurlijk zorgen dat er een warme maaltijd op tafel komt, maar daarna kom ik gezellig even buurten bij mijn mede webbies, dus tot dan!