Vandaag de laatste werkdag voor het weekend, kon er niet ‘gespijbeld’ worden. Tijdens het weekend komt er namelijk niet tot nauwelijks iets van huishoudelijke activiteiten, er is altijd wel iets anders dat gedaan moet worden. Dus vandaag een logje dat een kijkje biedt hoe het er aan toe gaat in huize Elmar.

Op een door de weekse dag rukt de wekker ons om half acht wreed uit onze slaap. Nu moet je niet denken dat wij dan gelijk fris als een hoentje, klaar voor de net begonnen dag, pontificaal naast ons bed staan. Nee wij dommelen rustig nog even verder en pas tegen achten maakt manlief aanstalten om de echtelijkesponde te verlaten. Ook dat gaat op zijn elfendertigst en het duurt dan ook nog even voordat hij onder de douche staat. Daar staat hij dan net zo lang onder tot hij een beetje bij zijn positieven begint te komen. Hij moet zijn ogen op zijn minst lang genoeg open kunnen houden zodat hij zijn lenzen in kan zetten. Om ongeveer kwart over acht daalt de heer des huizes af om aan zijn ontbijt, met krant, te kunnen beginnen.

Dan is het mijn beurt om onder de douche te gaan en ik kan jullie verzekeren dat ik veel minder water verbruik! Dat compenseert weer zullen we maar zeggen. Voordat ik kan aanschuiven aan het ontbijt moeten er eerst nog wat klusjes van huishoudelijke aard worden gedaan. Om te beginnen moet de wasmachine volgeladen worden. Onze wasmachine staat op de tweede etage in de ‘ensuite’ van onze slaapkamer. Klinkt chic, ensuite, maar het is gewoon een badkamer hoor. Omdat de wasmachine op de tweede etage staat is het handig om hem te vullen voordat je naar beneden gaat. Het risico dat ik met mijn nog ietwat slaperige hoofd de verkeerde instellingen kies neem ik maar voor lief.
Als de was draait begeef ik mij richting de keuken waar een volle afwasmachine staat te wachten om leeg te worden gehaald. Na de afwasmachine verlost te hebben van zijn schone vrachtje is het tijd om mijn husband een kusje te geven en hem een goede werkdag toe te wensen.
Jullie zullen nu vast denken en de kinderen dan? Nou die zijn tegen de tijd dat wij beneden komen normaal gesproken allang uitgevlogen. Voor dat nu de indruk ontstaat dat we compleet ontaarde ouders  zijn, we compenseren onze afwezigheid ’s morgens ruimschoots op andere tijdstippen van de dag.

Het is meestal rond negenen als ik met twee beschuitjes en een kopje thee op mijn gemakje de krant begin te lezen. Omdat ik vind dat ik er voor die tijd er al een halve dagtaak op heb zitten neem ik daar ruim te tijd voor. Vandaag was die halve dagtaak nog iets groter omdat ik zo vroeg mogelijk nog een urgent mailtje  moest versturen. Ik maak namelijk samen met een collega voor het Sint Hubertus de roosters. Dat gebeurt meestal rond de vijftiende van de maand en aangezien ik aan de beurt ben om het rooster voor februari te maken moest ik via de mail even navragen of er nog bijzonderheden zijn voor de komende maand. Maar op het maken van het rooster kom ik vast nog een keer terug.

Tegen tienen is de krant gelezen en duik ik de voorraadkast en de koelkast in om de voorraden te inventariseren. Meestal een volledig overbodige activiteit want normaal gesproken is er van een noemenswaardige voorraad geen sprake in huize Elmar. Voorraden hebben in dit huis geen schijn van kans. Er wonen hier namelijk drie hongerwolven in huis. Vreetberen die alles verslinden voordat je het maar in de kast hebt staan. En alsof dat nog niet genoeg is nodigen ze regelmatig collega groot innemers uit om een handje te helpen met de voorraad vernietiging.
Dus vertrek ik bijna dagelijks met een grote boodschappenkrat en boodschappen tas richting ’s lands grootste grootgrutter. Ik probeer natuurlijk zoveel mogelijk gebruik te maken van aanbiedingen om de schade aan de bankrekening zo beperkt mogelijk te houden. Deze week is de cola in de aanbieding en ik heb dus het advies van de reclame maar opgevolgd en flink gehamsterd.

Na de boodschappen expeditie zijg ik uitgeput neer achter mijn laptop met een bakje koffie, dat wil zeggen ik zou een bakje koffie drinken als ik het lekker zou vinden. Meestal drink ik dus iets fris en lees intussen de reacties op mijn eerdere logjes. Met nieuwe energie kom ik dankzij jullie reacties even later weer achter de pc vandaan.

Nieuwe energie om mij volledig op de was te kunnen storten. Dat is ook wel nodig want aan voorraden was is er in huize Elmar nooit een gebrek. Kilo´s was worden er per week geproduceerd en die moeten ook allemaal weer weg worden gewerkt. Je zou er moedeloos van worden…
De wasmachine die ik ´s morgens al had aangezet heeft zijn werk intussen gedaan en het wordt tijd om onze schone kledij weer droog te krijgen. Gelukkig staat er een droger naast de wasmachine en net als een lege kinderhand is ook een lege droger snel gevuld. Nu heb je helaas ook altijd van die verschrikkelijke dwarse kledingstukken die niet in de droger mogen. Stuk voor stuk eisen die hun aandacht op in de richting van de waslijn. Zonde van de tijd maar er is geen ontkomen aan. Nadat een nieuwe lading was in de machine is verdwenen, de droger draait en de was hangt, klap ik de strijkplank uit.

Eindelijk mag ik beginnen aan misschien wel het leukste huishoudelijke klusje dat er is, strijken! Veel mensen hebben een hekel aan strijken en daar begrijp ik dus geen snars van want ik vind het heerlijk. Als eenmaal de strijkplank staat en de strijkbout staat op te warmen loop ik richting de tv en zet hem aan. Zappen hoeft niet want hij staat steevast op de BBC. De BBC heeft ’s morgens heerlijke programma’s om bij te strijken. Om elf uur begint ‘Homes under the hammer’ een programma waarin mensen op de veiling een afthans huis kopen, waar zo lijkt het geen eer meer aan te behalen valt, om vervolgens te proberen er een kasteeltje van te maken zodat het met winst verkocht kan worden. Of ze kopen op de veiling een waardeloos stukje grond zonder bouwvergunning en hopen dan dat ze die alsnog kunnen krijgen. Deze mensen worden gevolgd en uiteindelijk zien we hoe het afloopt met hun aankopen. ‘Homes under de hammer’ wordt gevolgd door ‘Try before you buy’. Potentiële kopers krijgen drie huizen te zien en mogen er eentje uitproberen. Geen programma´s dus die een groot beroep doen op je grijze massa, niet dat ik die heb natuurlijk, maar ze zijn wel enorm vermakelijk omdat de Engelsen nu eenmaal een heerlijke droge humoristische manier van presenteren hebben.
Naast televisie kijken kun je ook zo heerlijk nadenken over van alles en nog wat onder het strijken. Zo heb ik allerlei wereld problemen opgelost achter de strijkplank. Helaas ben ik alleen niet in een positie om mijn oplossingen in praktijk te brengen en dat is misschien maar goed ook!

Na dit heerlijke relaxte strijkuurtje is het tijd voor de lunch. Intussen waren vandaag ook alle drie de kinderen thuis maar ze waren niet alleen, huize Elmar was weer letterlijk en figuurlijk de `zoete´ inval maar, hoewel slecht voor de voorraden, is het ook altijd enorm gezellig.
Na de lunch is het tijd voor allerlei uiteenlopende klusjes de belangrijkste daarvan is natuurlijk het schrijven van een blog.

Rond de klok van zessen komt mijn hard werkende echtgenoot thuis en verdwijn ik achter de potten en pannen. Soms ben ik zeer creatief in de keuken en probeer ik tot culinaire hoogstandjes te komen. De meest ingewikkelde en exotische recepten worden dan uitgeprobeerd. Maar op dagen als vandaag zouden Jamie Oliver en consorten zich omdraaien in hun graf, dat wil zeggen als ze dood waren geweest. Vandaag kookt een Duitse dokter, Italiaans eten in huize Elmar, hoe diep kun je zinken? In en in triest is het gewoon! Maar…. het is wel lekker!
Na het eten wordt het vast heerlijk hangen op de bank en buizen en natuurlijk reageren op de leuke logjes van mede webbies.
Na Pauw & Witteman is het tijd om na een vermoeiende maar leuke dag ons moede hoofd te rusten te leggen. En de wekker, die blijft vandaag lekker uit!