Sinterklaas is weer terug naar Spanje en het gezellig avondje is weer voorbij. Op naar de kerst… Maar voor dat we ons storten op het grand diner van de kerst nog even over het grand diner van Sint.

Sinds de kinderen niet meer geloven en we uit gesurprised zijn doen we iets anders gezelligs op Sinterklaasavond, tot op heden hield dat meestal in de we ergens gezellig gingen eten. Dit jaar konden we alleen niet bedenken waar. We kwamen er maar niet uit en uiteindelijk was het bijna te laat om nog ergens iets te kunnen reserveren. Tijdens een laatste ulitieme poging om tot een beslissing te komen bedacht mijn zoon ineens dat het misschien wel leuk was om zelf een driegangen diner te bedenken en te maken. Hij kreeg gelijk bijval van de anderen en dus begon het brainstormen over het menu.

De kookboeken werden uit de kast gerukt en de lekkerste dingen passeerden de revue. Het water liep ons al snel in de mond, maar wat te kiezen? Na rijp beraad besloten we om een voorgerecht van gegrilde zalmfilet te maken. Het hoofdgerecht was lastiger. Ik wilde graag het vlees braden in de oven omdat ik dat nog nooit gedaan had.( Ja, ik weet het dat is een gebrek in mijn opvoeding .) Verder had ik in één van de kookboeken een lekker recept gezien voor aardappel partjes in de oven. We besloten om wat betreft het vlees bij de slager te rade te gaan.

De jonge dame die ons daar hielp vond het geweldig dat we gingen experimenteren en riep gelijk de slager zelf er bij. Hij had ook duidelijk plezier in zijn werk en raadde in eerste instantie rollade aan omdat je daar weinig fout aan kon doen. Maar rollade eten we wel eens vaker alleen braad ik hem dan in de pan. We wilden dus iets avontuurlijkers. Uiteindelijk besloten we voor een stuk rosbief te gaan. We kregen goede instructies mee van de slager over temperatuur en braadtijd.

Tip: Er is een geweldig hulp middeltje uitgevonden om er voor te zorgen dat je de rosbief prachtig rosé uit de oven kunt halen, een speciale vlees thermometer. Voor wie net als ik een leek is op dit gebied, dat is een thermometer die je in het vlees steekt, afhankelijk van de vleessoort is hij klaar bij een bepaald aantal graden. In ons geval was de rosbief klaar als de thermometer 46 graden aangaf. Een kind kan de was doen of liever het vlees braden.

Toen we eenmaal wisten welk vlees we gingen maken konden we ook bij de plaatselijke groot grutter op zoek naar bijpassende groenten. Worteltjes met peultjes leken ons wel lekker bij de rosbief en dus namen we die mee.
Intussen hadden we ook besloten dat er lekkere toastjes gemaakt zouden worden voor bij de borrel. We kozen er voor om het ons niet al te moeilijk te maken en kochten toastjes en klant en klare zalm en tonijn salade. Wel kozen we voor de exclusieve variant om op zijn minst in ieder geval de illusie te kunnen hebben dat we het zelfgemaakt hadden.
Natuurlijk moest er ook een toetje komen. Dat bleek nog niet mee te vallen. Werd het een zelfgemaakt toetje of zouden we net als bij de toastjes voor kant en klaar gaan? Weer zo’n moeilijke beslissing maar we besloten toch maar voor de kant en klare variant te gaan, de rest zou al genoeg van onze aandacht vragen. Maar wat dan voor toetje? IJs vonden we te koud. Vla te gewoon en zo was er op allerlei toetjes iets aan te merken. Uiteindelijk vonden we nog één appelnoten taartje en dat leek iedereen wel lekker als toetje. Met de boodschappen onder de arm gingen we weer vrolijk huiswaarts.

Tegen een uur of half zes besloten we ons op de voorbereidingen te storten. Het leek ons handig om te beginnen met het voorverwarmen van de oven en terwijl die warm werd gingen we druk aan het werk om de groeten en aardappelen schoon en pan of oven klaar te krijgen. Over het algemeen is dat niet mijn favoriete werk maar als je het samen doet is het binnen een mum van tijd klaar en onderwijl nog gezellig ook.

Tip: In plaats van de wortels te krabben kun je ze ook goed schoon krijgen door ze schoon te borstelen met een afwaskast.

Intussen was de oven opgewarmd en konden het vlees en de aardappel partjes er in. Terwijl mijn zoon de toastjes voor de bottel smeerde zorgde ik er voor dat de zalmfilet gemarineerd en wel in de grillpan belandde. Tijd voor de borrel…

Borrelen terwijl je aan het koken bent is altijd link. Het risico bestaat namelijk dat je óf te veel drinkt en lichtelijk teut moet zien dat het eten goed op tafel komt óf dat je heel het eten vergeet en je dus met aangebrand aan komt zetten. Gelukkig over kwam ons geen van beide. Waarschijnlijk omdat niemand echt aan de drank ging en we ons beperkten tot frisdrank. De timing bleek zelfs perfect, na het voorgerecht bleek het hoofdgerecht klaar en kon geserveerd worden.

Nu vraagt u zich natuurlijk af of het ook smaakte en of er dan niets mis ging? Het antwoord is ja en nee. Het smaakte heerlijk, alles ging schoon op. Wat betreft dat misgaan daar is het antwoord dus nee op. Het zal wel beginners geluk zijn of, wat natuurlijk ook kan, we hebben een tot op heden verborgen gebleven talent. Dat laatste hopen we natuurlijk! Het heeft me wel enorm geïnspireerd en ik hoop dat ik vanaf nu wat minder moeite heb met de vraag “Wat zullen we nu weer eens eten vanavond?” Op dit moment weer een nieuw gerecht in de oven staan, een kip stoofgerecht, hopelijk lukt dat net zo goed. De inspiratie heeft zelfs zo heftig toegeslagen dat ik een nieuwe combi magnetron besteld heb voorzien van de laatste nieuwste snufjes zodat ik me nog beter kan uitleven in de keuken. Dus wie weet vindt u binnenkort nog meer keuken ervaringen op mijn site, met recepten en al.