De wasmachine staat aan de bezem is door het huis gehaald en dus heb ik even de tijd om u over dag 2 op de Hoge Veluwe te vertellen. Er stonden vandaag 3 rondleidingen op het programma. Toen ik aan kwam rijden was het prachtig weer een beetje benauwd misschien maar niet storend. Het was ook druk in het park dus was ik hoopvol gestemd wat betreft het aantal mensen dat ik zou kunnen rondleiden.

De eerste groep viel qua aantal tegen maar qua gasten niet. Ze waren erg geïnteresseerd en doordat de groep klein was kon ik ook meer vertellen. Maar terwijl ik uitgebreid aan het vertellen was in de hal was het weer ineens omgeslagen en toen we in de eetkamer kwamen waar het normaal gesproken veel lichter is dan in de hal was het daar niet lichter maar donkerder. De eetkamer is natuurlijk prachtig maar het spektakel buiten overtrof die pracht. De ene flits na de andere verlichte de donkere lucht en de nu zo donkere kamer. Een geweldige extra bijdrage van moedertje natuur.

De tweede groep zou uit één persoon bestaan. We hebben even overwogen, omdat een collega vanwege het weer in een file was beland, om deze gast te vragen of hij/zij met de volgende ronde mee wilde zodat ik, mocht onze collega niet op tijd zijn, vast kon beginnen aan de rondleiding. Uiteindelijk kon dat niet omdat er onverwacht nog een aantal gasten voor de deur stonden. Ook deze groep was uiteindelijk niet groot maar wel divers van op leeftijd tot kleuter . Dat maakt het altijd wel lastig want je wil iedereen aanspreken maar omdat de groep begrip had voor de kleintjes werd het me gemakkelijk gemaakt. Bovendien bleken de twee kleine jonge dames op een leuke manier bij de hand te zijn en dus hebben we regelmatig ook hartelijk kunnen lachen . Toen ik het portret van mevrouw Kröller liet zien was de eerste spontane reactie van de kleinste dame “Die kijkt streng!” en de oudste “Die kijkt boos!” en natuurlijk moest iedereen lachen. De oudere dame in het gezelschap bleek erg kritisch, de beelden in de rookkamer moesten volgens haar iets gedraaid worden want ze komen niet goed uit zoals ze nu staan. Nu is het licht niet optimaal in die ruimte omdat een deel van de verlichting (nog) niet aan mag. De bedrading is nog de originele oude en voordat de verlichting weer aan mag moet die om veiligheids redenen vervangen worden. Maar daar had mevrouw weinig begrip voor ze bleef aanhouden dat de beelden gedraaid moesten worden. Overigens moest één van haar medegasten moeite doen niet in lachen uit te barsten want op een gegeven moment werd kreeg haar manier van klagen iets komisch. Gelukkig kon ze zich nog inhouden want anders weet ik niet of ik mijn lachen had kunnen inhouden.

De derde groep was een overvolle want de familie, die een zilveren bruiloft te vieren hadden, waren zo laat dat er niet meer begonnen kon worden aan de eerste door hun gereserveerde rondleiding, gelukkig was er nog wel wat ruimte bij de laatste rondleiding. Maar ik moest dan wel het grootste deel van de familie meenemen. Allemaal feestelijk gekleed en met corsage stapten ze het jachthuis binnen ze verkeerden allemaal in een feestelijke stemming en waren ook nog eens benieuwd naar wat ze te zien en te horen zouden krijgen een ideale groep dus. Uit de reacties achteraf bleek dat ik en natuurlijk het jachthuis een goede bijdrage hadden geleverd aan de heugelijke dag.
Tot slot heb ik nog even een Texaanse , die buiten gewoon geïnteresseerd bleek in art-deco en te laat voor de laatste rondleiding was, een blik in de blauwe kamer laten werpen. Ze was erg onder de indruk dus wie weet maakt ze de oversteek toch nog eens.

Na deze laatste rondleiding zat de tweede Hoge Veluwe dag er op. Snel weer naar huis om morgen met veel plezier te beginnen aan dag 3.