Drie dagen zijn ze nu oud, de Olympische Spelen van 2008. Er is een heleboel aan vooraf gegaan, vooral waar het de mensenrechten betreft. Ik denk dat alle weldenkende mensen mensenrechten belangrijk vinden, ik dus ook, maar als dat een onoplosbaar geacht probleem was hadden de spelen nooit aan China toegewezen mogen worden. Misschien hoopten de IOC-leden dat de O.S. de mensenrechten situatie in China zouden kunnen helpen verbeteren. Het lijkt er nog niet echt op, en dat is een understatement als we Amnesty International mogen geloven.
Maar de spelen zijn nu begonnen en op de tweede dag al heeft onze M.P. J.P. een gesprek over de mensenrechten gehad met de premier van China. Hij heeft er dus geen Olympisch gras over laten groeien. Nu weet ik niet of onze J.P. veel indruk maakt in China, maar vast meer als onder andere collega Angela Merkel die helemaal niet naar Peking is afgereisd. Heel dom van al die zogenaamde ‘wijze’ wereldleiders die weg zijn gebleven want nu hebben ze zichzelf buitenspel gezet. Iets wat het IOC vast niet zo bedoeld heeft. Zij hoopten vast, samen met onze K.P. W.A., in al hun wijsheid, dat de O.S. alle wereldleiders die de mensenrechten een warm hart toe dragen, de gelegenheid zouden bieden om eens flink op de Chinezen in te praten.
De wereldpers zou ter ondersteuning het bewijs voor de slechte mensenrechten toestand in beeld kunnen brengen, want volgens de Chinezen mogen ze gaan en staan waar ze willen. Gisteren is het team van Twee Vandaag al op pad geweest om een reportage te maken op het platteland van China. Ze waren net lekker opgang met een interview toen er een legertje Chinese heren arriveerden die hen in niet mis te verstane woorden verzochten te vertrekken. Iets wat ook al eerder was gebeurd met een journalist van het Algemeen Dagblad toen hij samen met gewone Chinezen naar de openingsceremonie had willen kijken. Prima bewijs dus dat het met de persvrijheid niet best gesteld is, iets dat J.P. al gelijk te berde heeft gebracht tijdens zijn eerste gesprek met zijn Chinese collega. Ik denk dat de combinatie van confronterende beelden, verslagen en gesprekken op ten duur meer op zullen brengen dan welke boycot door wie dan ook.
Maar door al deze politieke toestanden zouden we bijna vergeten dat de Olympische Spelen ook nog iets te maken hebben met sport. Waar we als klein landje een grote vuist maken wat betreft de mensenrechten doen we dat ook op onder andere de judomat. Twee medailles zijn er intussen door onze judoka’s gewonnen, een bonzen en een zilveren. Dat we in het water ook ijzer sterk zijn lijkt niet zo verbazingwekkend voor een waterland als Nederland maar je moet het nog wel ‘even’ waar maken en dat deed het dames kwartet op de 4x 100 vrije slag. Hopelijk volgen er nog veel medailles, want als Chinezen ergens van onder de indruk zijn en repect voor hebben is dat succesvolle sporters en wie weet wat er gebeurd als hun M.P. J.P. en/of misschien zelfs ons IOC-lid en K.P., W.A. iets zeggen …..