De paasdagen staan weer voor de deur en ik ben net thuis gekomen met een volle krat en een volledig gevulde tas met boodschappen. Mocht u denken dat ik daar de peesdees mee door kom dan moet ik u teleurstellen, ik vrees dat ik morgen nog een zelfde lading moet gaan halen en dan is het nog maar hopen dat het genoeg is….

Toegegeven dit zijn speciale dagen maar ook op gewone dagen kan ik de boodschappen niet aangesleept krijgen. Mijn puberende kinderen zijn net bodemloze putten, ze blijven maar eten en drinken… en dus haal ik bijna dagelijks grote hoeveelheden brood, beleg, lekkers en drinken. Als je dan net denkt te weten hoeveel je in moet slaan en je hoopt de supermarkt een dag links kunnen laten liggen krijgt er weer één een groeispurt. Er komt maar geen eind aan!

Als het nou nog alleen om onze eigen kinderen zou gaan, maar het is hier vaak letterlijk en figuurlijk de zoete inval. Met enige regelmaat verdubbelt het aantal jeugdige hongerwolven zich. De school van onze zoon staat bij ons in de achtertuin met als gevolg dat ik in een ware concurrentie strijd verwikkeld ben geraakt met de buurtsuper en de schoolkantine. Een strijd die ik met speels gemak regelmatig win. Heel erg gezellig natuurlijk maar er blijven na zo’n invasie alleen nog maar kruimels over… en voor moeders zit er dan niets anders op dan nog maar weer eens de voorraden aan te gaan vullen.

Ooit had ik de illusie dat één keer per week naar de supermarkt gaan voldoende zou zijn. Ik kijk dan ook met jaloezie en bewondering naar mensen die er wel in slagen om met één keer per week boodschappen doen de week door te komen. Maar ik vrees dat die droom voor mij pas uit zal komen als de kinderen lang en breed de deur uit zijn.