Op een afstandje heb ik de cao onderhandelingen van de minister van Binnenlandsezaken met de politiebonden gevolgd. Dergelijke onderhandelingen doen mij altijd aan een schaakwedstrijd denken. Zeker wat betreft de duur zijn er in dit geval duidelijk overeenkomsten met een schaakwedstrijd.

Voor het begin van de onderhandelingen stond het al vast dat de agent op straat te weinig verdient. De minister was het daar roerend mee eens. Dus leek het erop dat een en ander snel geregeld kon worden. Dat er een aantal rondes van onderhandelen aan een akkoord vooraf gaan is niet meer dan logisch. Maar aan deze onderhandelingen leek geen eind te komen. Waarom? Aan de minister leek het niet te liggen, zij was steeds bereid tot bewegen, of was dát juist het probleem? Er ontstond een patstelling.

De bonden kozen de aanval door middel van ludieke acties. Maar die aanval maakte geen indruk en een bemiddelaar, voormalig CNV voorzitter de heer Terpstra, werd benaderd. Even leek het erop dat, door tussen komst van de heer Terpstra, een akkoord, en daarmee de overwinning voor de minister, alsnog vrij snel binnen handbereik was. Dat bleek maar schijn te zijn toen de onderhandelaars van de bonden terug gingen naar hun achterban met een neutraal advies. Hopend dat ze daarmee alsnog de wedstrijd naar zich toe zouden kunnen trekken. Er moest weer verder worden geschaakt.

 Afgelopen vrijdag werd er opnieuw onderhandeld nadat de dienders, surprise, surprise, het “Terpstra bod” naar de prullenbak hadden verwezen, en nieuwe acties hadden aangekondigd. De minister, leek de wedstrijd weer naar zich toe te hebben getrokken toen men het over de belangrijkste punten eens werd. Alleen vielen de bonden nu de details aan. In plaats van door te onderhandelden vertrokken de bonden, voor de zoveelste keer, van de onderhandelingstafel. Daar bleef het niet bij. Deze aanval werd extra ondersteund door nieuwe, minder ludieke, acties in het vooruitzicht te stellen.

Gisterenavond zat men weer aan tafel maar deze keer had de minister een geniale ingeving. Ze deed haar laatste, en bewust slechts informele bod. Minister Bos, haar loper, werd ook ingezet, om de aanval te ondersteunen. Hij benadrukte dat er nu echt niets meer te halen was voor de bonden. Schaakmat! Natuurlijk wilden de bonden niet tekenen voordat ze het contract aan hun leden hadden voorgelegd, maar de boodschap was duidelijk. Na spoedoverleg, vandaag, tussen de vier politiebonden werd de koning omgelegd. Het schaakspel is nu eindelijk afgelopen.