Na een heerlijk zomerreces is het weer de hoogste tijd om een blogje te plaatsen. Tijdens de vakantie ging ook het gewone leven door en dus ook “De formatie”, de soap of zo je wil de klucht, want ‘de deur’ speelt tenslotte een belangrijke rol, die ons nu al geruime tijd bezig houdt. Mensen, mensen, wat een verhaal, een scriptschrijver zou iets geweldigs in handen hebben gehad als hij dit bij elkaar had kunnen verzinnen. Hoewel, waarschijnlijk zou het werk bestempeld worden als te ongeloofwaardig, en om dat stempel te krijgen moet je toch van goede huize komen in de wereld van de soap en de klucht.
Maar na 3 maanden hebben we dus nog steeds geen regering, overigens valt dat nog wel mee, er zijn kabinetten geweest die meer tijd nodig hadden om tot stand te komen, maar de 1 juli van Mark Rutte is wel heel optimistisch gebleken.
Getalsmatig is het allemaal zo eenvoudig, je neemt de twee grootste partijen en vult die aan met één of twee van de middelgrote partijen, en een meerderheidskabinet is een feit. Helaas is het echter niet zo eenvoudig want de twee grootse partijen zijn het op veel gebieden totaal niet eens en zullen dus bereid moeten zijn om veel water bij de wijn te doen. Alsof dat nog niet lastig genoeg is heeft de op één na grootste partij, één van de middelgrote partijen al voor de verkiezingen uitgesloten en kunnen ze met de andere middelgrote partij na een vorige regering niet zo goed meer door één (eikenhouten?)deur. Maar daar blijft het niet bij, deze op één na grootste partij heeft aangegeven best mee te willen doen maar dan alleen als zijn vriendjes ook mee mogen doen, en daar zitten de andere partij(en) natuurlijk weer niet op te wachten.
Het kan dan ook eigenlijk niemand verbazen dat deze combinatie, en variaties daarop, tot niets leiden ook tot niets hebben geleid en ook nergens toe zullen leiden mits er allerlei mensen over hun eigen schaduw heen springen. Maar ja wie begint er met springen, iemand zal toch de eerste sprong moeten wagen en dan maar hopen dat anderen volgen, of er moet een informateur komen die alle partijen gelijk laat springen en kijken of dat tot resultaat kan leiden. Eerlijk gezegd zag en zie ik dat nog niet gebeuren, alle partijenwillen begrijpelijkerwijs hun eigen programma zo veel mogelijk uitvoeren en dus zal niemand op voorhand een groots gebaar willen maken om zo toenadering te zoeken.
Laten we er niet om heen draaien alleen al door alle mitsen en maren die er (door) links en rechts zijn opgeworpen bleef er eigenlijk geen andere mogelijkheid over dan het (minderheids)kabinet dat zich toen aftekende.
De onderhandelingen leken van een leien dakje te gaan totdat er binnen één van de partijen een K(l)ink in de kabel kwam. Naarstig werd er achter een dikke eikenhouten deur overlegt maar uiteindelijk wist men de neuzen weer dezelfde kant op te krijgen.  Het vertrouwen bij één der andere partijen bleek echter weg en de onderhandelingen werden afgebroken.

De niet bij de onderhandelingen betrokken partijen roken gelijk hun kans weer, maar waren niet snel genoeg om hun voet tussen de nu op een kier staande deur te zetten. De koningin had nog niet iedereen weer ontvangen toen (de) Klink vond dat hij niet meer zo goed kon functioneren en vervangen werd door (een) Knop(s). (zie de afbeelding hierboven) Het vertrouwen in de deur en wat er zich daar achter afspeelde werd hierdoor weer hersteld en de drie partijen willen nu toch weer verder onderhandelen. 

Natuurlijk wordt er nu door de andere, met name ‘linkse’, partijen om het hardst geroepen en geschreewd, dat dit de slechtst denkbare oplossing is, daar zouden ze best gelijk in kunnen hebben, de tijd zal het leren mits…..
ze hun, door de koningin gegeven, mogelijk laatste kans grijpen en alsnog een groots gebaar maken, en bij Tjeenk Willink een aanbod neerleggen dat zo goed is dat Mark Rutte het niet kan weigeren. Voor een normale soap of klucht lijkt dat misschien hoogst onwaarschijnlijk, maar voor deze …..??????

Wordt vervolgt……