Een jaar gelden kreeg ik voor Moederdag een Tomtom, hoewel mijn man een prima kaartlezer is leek het me wel een goed idee om hem te ontlasten door voor onze reis naar het zuiden van Oostenrijk een Tomtom te vragen.
Vrolijk gingen we, vorig jaar zomer, dus met Tomtom op weg naar Karintië. De reis verliep voorspoedig en aan het eind van de dag hadden we het noorden van Oostenrijk bereikt. Na lekker geslapen en heerlijk ontbeten te hebben gingen we weer op pad in de hoop dat we aan het begin van de middag op ons vakantie adres zouden arriveren.

Helaas ging dat feest niet door want we belandden al snel in een eindeloze file. Ook in Oostenrijk wordt er in de zomer aan de weg gewerkt en dus ook op de snelweg richting het zuiden. Het leek wel of heel Noord-Europa vakantie ging vieren in het zuiden van Oostenrijk of in Italië. Naast dat het enorm druk was, was het ook behoorlijk warm. De Oostenrijkers hadden gelukkig rekening gehouden met de files en regelmatig langs de snelweg toiletten geplaatst en voor paletten vol met flesjes water gezorgd. Een aantal plaatselijke ijscomannen deden goede zaken door aan de verhitte filerijders ijsjes te verkopen. Wij stonden dus midden in de file en uiteindelijk zouden we er al met al ruim drie uur in staan. Maar we hebben het overleefd, de Tomtom echter jammer genoeg niet. Halverwege gaf hij de geest, wat we ook probeerden het lukte ons niet om hem te reanimeren. Gelukkig hadden we ook een ouderwetse papieren kaart bij ons en hebben zonder probleem ons vakantieadres kunnen vinden.

Nog tijdens de vakantie hebben we een poging gedaan om te achterhalen wat er nu mis was maar duidelijkheid kon men ons bij een plaatselijke Tomtom verkoper niet bieden. Het was of de kaartlezer of de SD geheugenkaart of beide, maar veel verder kwam men niet. Terug in Nederland ging ik gelijk op zoek naar de bon om hem naar Dixons te brengen waar ik hem gekocht had. Het vinden van de bon is helaas tot op heden nog steeds niet gelukt. Ik bewaar alle bonnen in de originele doosjes zodat ik ze altijd gemakkelijk en snel weer kan vinden. Maar de doos van de Tomtom was en bleef foetsie. Ik herinnerde me nog dat ik hem voor de vakantie verplaatst heb omdat hij nogal in het zicht lag, maar waarheen, ik zou het echt niet meer weten. Dus zonder bon ben ik naar Dixons gegaan om hen te vragen of er nog een andere oplossing was.

 Gelukkig bleek die er te zijn, als ik met een kopie van het betreffende afschrift zou komen kon men een kopie van de originele bon opvragen. U begrijpt dat ik blij was dat ik indertijd met de pin betaald had en dat Dixons de mogelijkheid bood om een kopie van de bon op te vragen. Gewapend met een kopie van het afschrift ging ik enige tijd later weer naar Dixons, waar men een formulier ingevulde en dat samen met het afschrift naar het hoofdkantoor faxte. Een paar weken later toen ik toch in de stad was ben ik Dixons nog eens binnen gelopen om te informeren of de bon al binnen was. Dat bleek niet het geval en eigenlijk begreep men dat ook niet, dus vulde men voor de zekerheid nog maar een keer een formulier in en gefaxte men het nogmaals naar het hoofdkantoor. Helaas, zo bleek weer een paar weken later, zonder resultaat.

Dit keer vond Marcel de filiaal manager het hoogste tijd om zich er persoonlijk mee te gaan bemoeien. Hij belde met het hoofdkantoor en kwam tot de ontdekking dat niemand iets wist van de aanvraag. Hij zegde toe dat hij ze binnen een paar minuten de aanvraag nog een keer zou faxen en kreeg de verzekering dat het dan goed zou komen. Voor de zekerheid heeft Marcel de papieren die middag twee keer gefaxt om zeker te weten dat het hoofdkantoor alles had. Een paar weken later bleek ook dat niet geholpen te hebben, en weer werd na telefonisch kontact de boel gefaxt. Marcel besloot dit keer zelfs om na een en ander gefaxt te hebben nog een keer te bellen om te controleren of ze alles ontvangen hadden. U raad het al ook dat hielp niet, wat men ook probeerde de bon kwam niet, de puinhoop bij het hoofdkantoor bleek te groot.

Marcel baalde hier misschien nog wel meer van dan wij, zijn eigen hoofdkantoor had hem nu keer op keer in de steek gelaten. Maar van opgeven was geen sprake, hij besloot voor een andere meer ‘creatieve’ oplossing te kiezen. Hoe hij het oploste zal ik niet verklappen, maar we waren er erg blij mee. Zelfs zo blij dat we hem een taart en een positieve brief voor in het personeelsblaadje beloofden als het lukte. Vandaag heb ik eindelijk na maanden onze, intussen eindelijk gerepareerde, Tomtom weer opgehaald. Marcel werkt intussen in een ander filiaal maar de taart en de brief gaan er zeker komen. Marcel bedankt!

 

About the Author

Elmar

Nog geen reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Optionally add an image (JPEG only)