U dacht vast, ze zou toch niet…. Nee, hoor ik ben niet verslaafd aan het gamen ik heb het gewoon druk, druk, druk gehad. Je zou denken lekker terug in het ritme en dus tijd zat om een stukje voor de website te schrijven, niet dus!

Dinsdag had ik dienst als assistent in het jachthuis, na afloop ben ik bij mijn rooster maak collega langs gegaan. Ze was de dag ervoor terug gekomen van een vakantie met haar kleindochter in Jordanië. Helaas had ze aan een ongelukkige val op de laatste dag een aantal flink gekneusde ribben over gehouden. Ik trof haar in de tuin maar duidelijk met enorm veel pijn. Hopelijk geneest ze snel. U begrijpt, ik was laat thuis en kon gelijk achter de potten en de pannen om een voedzame maaltijd op tafel te kunnen zetten. Na het late diner en de drukke dag had ik te weinig energie meer over om nog een stukje te schrijven.

Woensdag was het hoogste tijd om allerlei huishoudelijke klusjes te doen. Boodschappen, wassen, strijken, zuigen enz. enz. enz. ‘s Avonds was er een informatieve ouderavond bij onze oudste dochter op school en dus….. geen stukje.

Donderdag was het na wederom allerlei huishoudelijke klussen tijd om met Jut en Jul (mijn zoon en jongste dochter) naar de stad te gaan. We waren in de vakantie zoals u weet al op shopping expeditie geweest maar jammer genoeg konden we daar toen niet geheel slagen. In de stad gingen Jut en Jul eerst samen op pad zodat ik ook voor mezelf nog wat kon winkelen want ook ik had nog wat zomerse kleding en schoeisel nodig. Dankzij de moderne techniek kon ik ze bereiken, al hoewel dat nog bijna misging want Jul nam haar mobieltje niet op. Gelukkig nam Jut hem wel op en konden we alle eerder door Jut en Jul uitgezochte kleding gaan ophalen. Nou ja ophalen, natuurlijk moest moeders eerst even pinnen. Om bij te komen van de weer schokkende hoeveelheid geld die we hadden uitgegeven en onder het motto ‘gaan we failliet dan gaan we failliet’ zijn we een heerlijk ijsje met drie bollen gaan eten bij onze geweldige lokale Italiaanse ijsjesmaker. Met nieuwe moed zijn we weer de stad in gegaan om de laatste inkopen te doen. Geheel failliet hebben we de stad weer verlaten. U begrijpt ik was compleet gaar toen we weer thuis waren en had geen puf meer om achter mijn laptop te kruipen.

Vrijdag was het weer groencursus dag, een dag die in het teken stond van de cultuur in het park. U begrijpt dat jachthuis Sint Hubertus daar een belangrijke rol in speelde. Voor mij natuurlijk zeer bekend terrein, maar ik ben toch gegaan, je blijft altijd hopen iets nieuws te horen. Helaas bleek dat niet het geval, maar alles bleek toch nog de moeite waard te zijn toen we tijdens ons bezoek aan het jachthuis in een ruimte kwamen waar ik nog nooit was geweest. Ik had niet verwacht dat die er nog waren maar het tegendeel bleek dus waar te zijn. We mochten een kijkje nemen in de slaapkamer van het inwonend personeel. Een redelijke ruimte met vier bedden, voor ieder een eigen kast en een badkamer met bidet. Het blijkt één van de ruimtes te zijn die we ook zullen bezoeken tijdens onze speciale rondleidingen aan het eind van het jaar. Dus als u nieuwsgierig bent geworden boek een speciale rondleiding in november, december of januari. Na een groencursusdag is het snel naar huis om op tijd het eten klaar te hebben zodat Jul op tijd op haar ritmische gym training kan zijn. Vrijdagmiddag was ze bij een jarig vriendinnetje en luttele seconden voordat ik eten wilde gaan koken vroeg ze per sms of ze bij haar vriendin mocht blijven eten en voor een keer haar training mocht overslaan. Natuurlijk ben ik de beroerdste niet en dus mocht het. Jut had zich intussen ook uitbesteed en dus zaten we maar met zijn drieën aan tafel die avond. ‘s Avonds heb ik voor het laatst dit seizoen naar ‘De wereld draait door’ gekeken, en net toen ik dacht nu ga ik een stukje schrijven voor op mijn site, vroeg één van mijn website bouwers of hij de site uit de lucht mocht halen om wat technische verbeteringen door te voeren. U begrijpt dat ik altijd open sta voor verbeteringen maar een stukje op de site zetten zat er dus weer niet in.

Vandaag was het ook bijna niet gelukt. Aan het begin van de middag gingen mijn man en ik op zoek naar stenen om een muurtje in onze tuin te kunnen bouwen. Op weg naar een tuincentrum stond er in de tegenovergestelde rijrichting een enorme file. We zagen even later ook op de snelweg een enorme file staan, er moest dus iets ernstigs gebeurd zijn. Na in het tuincentrum geweest te zijn gingen we op pad naar een stenenboer die mijn echtgenoot ooit eens had ontdekt. Helaas wist hij niet precies meer waar dat was en voor we het wisten zaten we in een grotere stad. Terug via dezelfde weg of via de snelweg leek ons geen goed idee en dus gingen we richting een andere wat grotere stad in de buurt om van daaruit terug naar huis te rijden hopend dat daar geen files zouden staan. Toen we langs de oprit van de snelweg reden stond daar een agente die iedereen tegenhield die de snelweg op wilde. U begrijpt dat onze zelf verkozen omleidingsroute snel vol liep. Tot aan de bewuste stad reden we langzaam maar daarna vlotte het gelukkig wat meer, maar al met al kon ik gelijk de keuken in om te koken. Maar zoals u nu heeft kunnen ervaren bleef er nog genoeg tijd en energie over om u bij te praten.