Vandaag liet het weer het helaas niet toe om weer een flinke wandeling te maken en dus doe ik nog een beroep op gisteren, en duik ik een ander, recenter, stukje geschiedenis in.
Gisteren was ik zoals jullie weten bij havezate De Haere en vlak daarbij liggen ook restanten van de IJssellinie(klik). In mijn onwetendheid heb ik altijd gedacht dat die linie iets te maken had met de tweede wereld oorlog. Niets blijkt minder waar te zijn, de IJssellinie was een verdedigingswerk dat in 1950 gebouwd is om het Rode Gevaar buiten de Nederlandse en daarmee Westerse deur, te houden. Rusland was onderleiding van Stalin(klik), en na hem Chroesjtsjov(klik), verwikkeld in een Koude Oorlog(klik) met het Westen.
In de tijd van de Koude Oorlog werd om een onverwachte Russische opmars een halt toe te roepen of in ieder geval te vertragen, een beproefd Nederlands recept uit de kast gehaald: een waterlinie(klik). Tussen Nijmegen en Kampen verrees de IJssellinie, een 120 kilometer lang en maximaal 10 kilometer breed obstakel in de vorm van onderwater gezet land (inundatie). De bedoeling was een Russische opmars te vertragen en tijd te winnen. Vanuit Groot-Brittannië zouden dan vervolgens manschappen en materiaal worden aangevoerd om zo het Westen te kunnen verdedigen tegen een Russische aanval.

De IJssel ter hoogte van De Haere

In 1968 werd de IJssellinie definitief opgeheven, enkele bunkers vielen onder de slopershamer, uiteindelijk bleven er 32 over waarvan inmiddels enkele gerenoveerd en opengesteld zijn.

Het gerenoveerde inlaatwerk; hier liet men het water het land binnen stromen.

Het Noodhospitaal.

In het bos op het landgoed “de haere” kwam ik als eerste het gedeeltelijk ingegraven noodhospitaal tegen, het is gebouwd in 1953 en bood plaats aan 36 personen. 

Het noodhospitaal lag destijds midden in het front, er werd niet alleen eerste medische hulp gegeven, maar er kon ook worden geopereerd. Het noodhospitaal was zelfvoorzienend, het had een noodaggregaat voor stroom en zijn eigen drinkwaterzuiveringsinstallatie. Tegen gifgassen waren gasdichte deuren aangebracht, luchtfilters (zie foto hier onder) en douches. Nu herbergt het voormalig noodhospitaal het IJsselliniemuseum, waarbij een gedeelte van het hospitaal in ere is hersteld.

De commandobunker.

Even verder op ligt deze commandobunker. Het was voor die tijd (1953) bomvrij gebouwd, met muren van 120 cm dik, die bommen en granaten konden weerstaan tot 250 kilo. Vanuit deze commandobunker lopen er telefoonkabels, op ca 2 meter diepte, naar alle kazematten en bunkers.

Er is nog veel meer van de ijssellinie bewaard gebleven en gerenoveerd maar daar was ik gisteren niet in de buurt, wie weet kom ik er later nog eens op terug.

Dat was voorlopig weer even genoeg geschiedenis denk ik, ik hoop dat ik morgen er weer op uit kan trekken de paden op en de lanen in. Alhoewel het Hubertus rooster ook in elkaar gezet moet worden en dus het blijft nog even spannend wat het morgen worden gaat.